Een advocaat, leraar en journalist over de kracht van toneel.
Lize Beeckmans (27), advocate
Intussen ben ik al drie jaar aan de slag als advocaat. Ik merk dat mijn achtergrond in het theater in de vrije tijd (n.v.d.r. Lize speelt toneel in de volwassenenafdeling van de Academie voor Muziek, Woordkunst-drama en Dans te Gooik) als groot voordeel heeft dat ik, zelfs in situaties waarbij ik mij niet helemaal comfortabel voel, toch een bepaalde zelfzekerheid kan uitstralen. Dat ik mijn verhaal vorm kan geven met een verzorgde en duidelijke taal met inhoud, want je wil geen advocaat zijn die met lege woorden spreekt. Ik zal er tijdens een pleidooi altijd aandacht voor hebben dat ik iedereen mee heb en dat ik om mijn verhaal wat kracht bij te zetten af en toe de nodige herhaling, klemtonen, pauzes en drama toevoeg.
Uiteindelijk ga je in het schrijven en voordragen van een pleidooi of tijdens een onderhandeling ook op zoek naar interactie met het publiek, in dat geval de tegenpartij of de rechtbank. De bedoeling is net als bij theater hen bespelen en volledig meenemen in jouw verhaal. De keuze van het woord, maar ook de wijze waarop je de woorden laat rusten of juist laat dansen, is dus van onschatbare waarde voor mijn job.
Felix Van Bladel (26), leraar
Lesgeven is altijd een beetje acteren! Voor mij is een school een schouwburg waar je als leerkracht zowel acteur als regisseur bent. Ik speel de rol van leerkracht die bestaat uit uiteenlopende rollen waartussen ik voortdurend schakel: inhoudelijk expert, autoritaire leider, empathische vriend, bekwame opvoeder... Het is mijn acteerervaring (n.v.d.r. bij Babylontoneel) die me de kracht geeft om elke dag opnieuw het podium te betreden en voorstelling na voorstelling in die verschillende rollen te kruipen. Tegelijkertijd probeer ik altijd een zekere eigenheid te tonen, zodat het verhaal dat ik wil overbrengen zo oprecht mogelijk aankomt bij mijn toeschouwers. Maar wanneer ik eens minder goed in mijn vel zit, biedt toneel me de mogelijkheid om juist te ontsnappen in mijn rol en zo mezelf te beschermen.
De leerkracht is ook de regisseur die de touwtjes in handen heeft. Ik bepaal het thema, het verloop en de gedragingen van mijn mede-acteurs. Hoewel ik – in tegenstelling tot mijn leerlingen – meestal weet wat er komt, kan het gebeuren dat zij op een onverwachte manier reageren waardoor ik plots moet schakelen. De kunst van het lesgeven ligt voor mij dan ook in het durven afwijken van het script zonder uit je rol te vallen. Dat is een heuse uitdaging, maar ik ben dankbaar dat ik me telkens weer op scène mag begeven om die aan te gaan.
Peter Decroubele (49), journalist
Sinds mijn 22ste ben ik actief in het improvisatietheater (o.a. in The Lunatic Comedy Club) en dat helpt me nog elke dag bij mijn job. Ik begon als sportverslaggever en sportjournalist. Dat drijft op improvisatie, op de beschrijving van het moment. Het is direct inspelen op wat er gebeurt, omgaan met vaak onverwachte situaties. Een scenario of een te verwachten gang van zaken is er niet. Impro leert je durven en leert je ook hoe je stijlvol op je bek gaat. Het leert je stress beheersen, het leert je focussen. Het doet je breder denken en geeft zuurstof aan je geest.
Ook voor mijn huidige job als nieuwsverslaggever is impro een zegen. Vaak moet ik iets live vertellen op radio of televisie en dan is het ook heel belangrijk om me niet amechtig vast te klampen aan een tekst, maar ruimte te laten voor de vrijheid van zinnen en woorden. En in een ‘gewoon’ nieuwsverslag is een beetje theater of een mooie zegging van iets, met al eens een onverwacht woord, ook altijd meegenomen. Laat ons zeggen dat impro me heeft geleerd om veel te durven, nooit te stressen en om in te zien dat wat op het eerste gezicht saai en grijs is, met een klein beetje moeite iets helemaal anders kan worden: verrassend, kleurrijk en met een onbekend kantje…