De eerste bezoekers van het Landjuweelfestival stapten onder een stralende zon op de theaterboot. Met een glaasje bubbels in de hand genoten de gasten op vijf verschillende locaties langs de Leie van kleine performances.
āTraditiegetrouw zetten we alle voorstellingen die geselecteerd zijn voor de longlist in de bloemetjes. Deze stukken worden geschreven, geregisseerd en gespeeld door gedreven vrijwilligers. Zij verdienen echt een moment in de spotlight na al het zware werk dat ze hierin hebben gestoken. Een eerbetoon op het podium van NTGent, wie kan dat nog zeggen?ā
Een geslaagde dag voor alle gezelschappen en bezoekers! Dat werd uitbundig gevierd met een feestelijke receptie om de eerste dag af te sluiten.
Bekijk het Landjuweelfestival door de blik van onze jongerenredactie. Enkele geƫngageerde redacteurs van JongDOEK (de jongerenwerking van OPENDOEK) trokken met een jeugdige blik en een scherpe pen naar de voorstellingen van het Landjuweelfestival.
āEen schoendoos om al onze herinneringen in te bewaren.ā Theater Rosie brengt met Vergiet een jeugdvoorstelling over vergeten, herinneringen, liefde, schoendozen en Alaska. Hoewel het doelpubliek eerder kinderen zijn, krijg je als volwassene ook tranen in de ogen. De spelers onderzoeken de balans tussen humoristische en serieuze momenten en weven daar nog enkele muzikale intermezzoās doorheen. Centraal in het stuk staan de vele schoendozen, die zowel decoratief als verhalend een belangrijke rol spelen. Het creatief spel met licht en belichting maakt de ervaring helemaal af. Wij nemen vooral mee dat liefde verdergaat dan de herinneringen die je hebt aan iemand.
Door het vele gelach in het publiek was het duidelijk dat Love/Sick van The Hamburg Players in de smaak viel. Dit korte, maar krachtige stuk toonde aan de hand van meerdere fragmenten hoe liefde in verschillende vormen kan voorkomen. Iedere sketch had zijn eigen verhaal, ondersteund door een kleurenthema, dat tot Ć©Ć©n geheel samenkwam. Van plotwendingen tot gezang, de spelrealisatie van de acteurs was wat de moppen tot leven bracht. Het feit dat de voorstelling in het Engels was, zorgde er niet noodzakelijk voor dat het publiek de humor niet snapte. Van een taalbarriĆØre was er dus geen sprake!