Mislukken is toegestaan
“Recensenten zouden eens aan het begin én aan het einde van onze speelreeks moeten komen kijken. Je zult ervan opkijken hoe groot het verschil is.” Het zijn de woorden van actrice Joke Emmers vorig jaar, tijdens mijn allereerste interview voor dit magazine.
Emmers heeft natuurlijk een punt. Anders dan van een film of boek is de eerste presentatie van een theaterstuk een unieke, onherhaalbare gebeurtenis. Een voorstelling krijgt geen tweede druk, maar ontwikkelt zich dankzij het spelen zelf tot een gebalder, gerichter of simpelweg beter geheel. Een theaterpremière mag dan wel lijken op alle volgende voorstellingen, ze valt er nooit mee samen. Zo bekeken is het gek dat die eerste keer bij pers en programmatoren zo’n groot gewicht krijgt over de toekomst van een voorstelling. De première als product, de kritiek als consumentenadvies?
In het amateurtheater niets van dat allemaal. Laat de ontmaagding van je theaterstuk, hoe bevredigend ook, vooral een moment zijn om je hard labeur te vieren met vrienden, familie en andere liefhebbers. In dit nummer, met als thema ‘het begin’, werpen we een licht op de momenten waarop we mogen uitproberen: de workshop, de auditie, de opwarming, de repetitie, de try-out. Maar dat onderwerp trekken we ook open. We gidsen je langs de sluipwegen naar de financiering voor je gezelschap, gunnen een glimp achter de schermen van het studententheater en laten enkele recente starters aan het woord.
Tussen praktische tips en bijzondere verhalen zul je misschien een bemoedigende boodschap ontwaren. Mislukken is toegestaan. Een voorstelling mag een voorstel blijven. Laat dit nummer maar een ode zijn aan het prille zoeken, de zenuwachtige debutant, het aarzelende begin. “In mijn workshops bestaat geen fout antwoord”, zal de Engelse lesgever Abbie Moore zeggen op pagina 7, in mijn voorlopig laatste interview voor OPENDOEK-magazine. Ze heeft natuurlijk een punt.
Gilles Michiels
Hoofdredacteur OPENDOEK-magazine
