Theater gaat over landgrenzen heen
Een beeld zegt vaak meer dan woorden, dat leerde ik tijdens de stage aan de levende lijve. Iedereen heeft zijn eigen moedertaal, maar maakt zich verstaanbaar in het Engels, vaak zeiden de beelden tijdens de theaterworkshops echter zo veel meer, gelaatsuitdrukkingen zijn soms krachtiger dan woorden. Het maakt helemaal niet uit welke taal je in je eigen land spreekt, we begrepen elkaar tijdens én na de workshops.
Sharing is caring
Verder leerden we elkaar van alles uit ons eigen land kennen. Zo leerden enkele Slovenen mij hoe ik in hun taal een ijsje kan bestellen (“Eno kepico sladoleda, prosim”) en enkele Kroaten leerden mij “Idemo na bol”, een liedje over naar een strand gaan, zingen. Wij, Belgen, lieten onze buitenlandse vrienden ‘onze’ Jules Destrooperkoekjes, Côte d’Or chocolade, Babbelutten en zure ufo’s kennen tijdens de sweet market, een avondactiviteit waarbij elk land zijn eigen zoete specialiteiten meebrengt en uitdeelt. Zo kon je dingen proeven die je normaal gezien nooit zou uitproberen. Niet enkel zoetigheden werden uitgewisseld tijdens de sweet market, de avond vloeide spontaan over in een feest doordat er iemand gitaar begon te spelen. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, performen en je amuseren op muziek bindt alle theatermensen. Iedereen zong uit volle borst mee, dat was de rest van de week en vooral tijdens de karaoke niet anders.
De persoonlijke verhalen kwamen soms hard binnen, maar maakten ons ook erg close, waardoor we een echte groep werden.
Don’t forget to play
Uiteraard waren ook de workshops erg interessant. Het feit dat je met mensen uit andere landen acteert, maakt het toch nog dat tikkeltje intenser en creatiever. Iedereen komt met zijn eigen verhalen af en small talk werd zo goed als altijd geskipt.
Een stukje uit de performance die ik met mijn groep bracht, ging over immigratie en schuilen voor een bom. Dit laatste is voor de mensen die uit Israël komen vrij herkenbaar is. Je leert tijdens de workshop de verhalen kennen door de blik van de mensen zelf en niet via het nieuws of alternatieve bronnen. De persoonlijke verhalen kwamen soms hard binnen, maar maakten ons ook erg close, waardoor we een echte groep werden. Na de eerste theaterdag waren mijn groepsleden en ik al erg gewend aan elkaar en na dag twee begonnen we elkaar spontaan te knuffelen. Het samenwerken met deze mensen werd een evidentie en elkaar opzoeken na de workshops werd erg aangenaam. Je zit tijdens de workshops in een rollercoaster van emoties en je krijgt veel levensechte verhalen te horen. Je maakt het hele gebeuren samen mee en dat schept een band. Theatermensen verspreiden een heerlijk warm gevoel, waardoor ze je een vertrouwd gevoel geven.
Creativity takes courage
Naast onze eigen workshops kregen we ook eens een halve dag een theaterproevertje van een andere workshop leader met een andere stijl van theatermaken en creativiteit. Bovendien waren we allemaal erg nieuwsgierig naar hetgeen anderen in hun workshop doen. De gesprekken aan tafel begonnen vaak met nieuwsgierigheid naar wat de anderen die dag allemaal hadden gedaan bij hun workshop leader. Tijdens de performances op het einde van de stage zagen we eindelijk waar de mensen uit de andere workshops een week lang mee bezig zijn geweest.
In Zaventem namen we knuffelend afscheid om dan terug de vreemde realiteit in te stappen.
Living between theatre and reality
Het leven verloopt soms toch gek hè. Tijdens de eerste avond had ik al het gevoel dat ik het hoopje vreemden waarmee ik naar Slovenië vertrokken was, al jaren kende. Ik ben vertrokken met enkele mensen die ik niet ken en ik kwam terug met een groep maten waarop ik kan rekenen. Zij zorgden voor mij en ik deed ook wel mijn best om iets voor hen te betekenen. In Zaventem namen we knuffelend afscheid om terug de vreemde realiteit in te stappen. Ik blijf het ongelooflijk vinden hoe goed je je kan amuseren met willekeurige vreemden, maar ja iedereen in je leven was ooit een vreemde…
Het was een fantastische week! Daarom een welgemeende dankjewel aan alle andere deelnemers, workshop leaders en mensen die dit mee mogelijk hebben gemaakt.
Geschreven door jonkie Hannelore
