Je eigen stijl
Al eens stilgestaan met je eigen manier van spelen? Op zoek naar iets anders, een eigen stijl? Je kan namelijk shoppen uit een gevarieerd gamma aan stijlen, die voortspruiten uit verschillende soorten theater.
OPENDOEK biedt vaak cursussen aan die dieper ingaan op een bepaalde stijl. Check ons vormingsaanbod.
Commedia Dell'arte
Deze speelstijl uit Italië was enorm populair op markten en dorpspleinen tijdens de 16de en 17de eeuw. Typisch voor de Commedia dell’arte is dat telkens dezelfde personages terugkeren, met dezelfde naam en het stereotiep karakter. Zo is een Harlecchino groot, lenig en wil hij altijd plezier maken. Een Pantalone loopt gebogen en is zeer sluw.
Maskers en opvallende kostuums worden graag gebruikt. De acteurs brachten meestal een korte sketch waarin ze de draak staken met bekende figuren uit hun tijd.
Bron: Plankgaz-krant
Slapstick
Dit is een soort komedie waarbij vooral de lichamelijke acties een rol spelen. Onhandig zijn is hier een troef! Met klassiekers als uitglijden over een banaan, valpartijen en botsingen, breng je het publiek gegarandeerd aan het lachen. De grote voorbeelden zijn natuurlijk ‘De Dikke en De Dunne’ en Charlie Chaplin, maar ook in moderne comedy zoals ‘Scary Movie’ en ‘FC De Kampioenen’ bulkt het van de slapstick. Bij deze stijl kan je nooit overdrijven, maar zie wel dat je er geen letsels aan overhoudt!
Bron: Plankgaz-krant
Absurd
Wil je dat de hele zaal verbijsterd en totaal ontredderd naar huis gaat, dan moet je dit eens proberen. Vertrek van realistische personages en een op het eerste zicht waarachtige situatie. Laat voor het overige je fantasie werken: bedenk een onmogelijke plaats en tijd. Haal dialogen door elkaar of herhaal verschillende keren hetzelfde op een andere manier zodat het een onlogisch geheel vormt. Speel met dubbelzinnigheden en creëer een enge sfeer. Zorg voor een pointe op het einde – die natuurlijk even absurd mag zijn als al je andere hersenspinsels – en je bent vertrokken.
Bron: Plankgaz-krant
Pantomime
Op de planken kun je natuurlijk ook spelen zonder een woord te zeggen. Bij pantomime spelen de acteurs met hun mimiek, handen en lichaamstaal. Het grote voordeel daarvan is dat je theaterstuk niet taalgebonden is, iedereen begrijpt het. Hou het zo eenvoudig mogelijk en je zult zien dat een beeld soms meer zegt dan duizend woorden.
Bron: Plankgaz-krant
Improvisatie
Als je moeite hebt om al die teksten in te studeren, is improvisatie iets voor jou! Het verhaal en alle personages worden namelijk op de scène bedacht. Vaak beginnen de acteurs met enkele suggesties van het publiek en verzinnen ze ter plekke een situatie zonder de afloop te kennen. Improvisatietheater is vaak komisch, maar dat is niet noodzakelijk het opzet. Er zijn enorm veel technieken bedacht om gemakkelijk te improviseren, maar dat vraagt veel training. Begin met goed te luisteren naar je tegenspelers en hen te vertrouwen, dan kom je al heel ver!
Bron: Plankgaz-krant
Klucht
Oorspronkelijk was een klucht een kort toneelstuk waarbij het volkse vermaak (overspel, goedgelovigheid, dronkenschap, ...) centraal stond en extreem werd uitvergroot. De personages die hier aan bod kwamen waren meestal van de lagere sociale klasse. De functie van de klucht was in de 14 de eeuw om verveling tegen te gaan. In de 17de eeuw werd de klucht als een remedie tegen een trieste gemoedstoestand beschouwd. Er was ook steeds een moraal te vinden in het toneelstuk, dit werd gezien als iets onderwijzend, waaruit je kon leren wat vooral niet te doen.
Bron: Wikipedia-Cultuurwoordenboek-Toneelschrijver
Komedie
Maak jij ook graag mensen aan het lachen? Dan is een komedie ook wel een blijspel genoemd, iets voor jou. Het is een theaterstuk met als doel het publiek aan het lachen te krijgen en ze te amuseren. Dit door de personages in alles te laten overdrijven: de taal, acties, situatie en de relatie tussen personages. Hierdoor ontstaat lachwekkende situaties
Van in de tijd van de oude Grieken tot aan de Renaissance betekende ‘komedie’ een verhaal dat goed afliep. Dit in tegenstelling tot een tragedie, wat dan weer een verhaal dat slecht afliep betekende.
Een komedie is te vergelijken met een klucht, alleen is een komedie meer gericht op de verhaallijnen en zijn de personages beter uitgewerkt.
Bron: Wikipedia-Toneelschrijver
Episch theater
Episch theater (ook nog theater van de vervreemding of politiek theater) is verhalend theater. Het denkvermogen van het publiek wordt uitgedaagd en het theater wordt meer gericht op de ratio (de rede) dan op het overbrengen van emoties.
In het begin van de 20e eeuw kwam er vanuit de Duitse theatermaker Bertolt Brecht verzet tegen het toenmalige burgerlijke theater. In dat burgerlijke theater werd een wereld gecreëerd van illusies. Het was de bedoeling om het publiek zo veel mogelijk te betrekken bij de personages en het verhaal om hun eigen problemen even te vergeten. Brecht verzette zich tegen deze ‘ontvluchting’ en stond zo aan de wieg van het vervreemdingstheater. Theater waarin het niet de bedoeling is om het publiek mee te slepen in het verhaal maar om net afstand te creëren. De nadruk ligt op de discussie, niet het spel.
Bron: Toneelschrijver-Wikipedia
Realisme
Realisme is een beweging die begon in het 19de -eeuwse theater. Er ontwikkelde zich een reeks theatrale afspraken met als doel een grote getrouwheid van het echte leven weer te geven. Deze afspraken komen voor in de tekst, (zoals beschrijving van decor, kostuum, geluid en belichting) ontwerp, uitvoeringsstijl en de structuur van het verhaal. Personages spreken in natuurlijke en klassieke dialoog, zonder verzen of poëtische stijlen. Ze acteren met als doel het menselijke gedrag in het echte leven na te bootsen. De verhalen bevatten alledaagse problemen en zijn psychologisch gedreven. Bovennatuurlijke aanwezigheden (goden, geesten, tovenaars, …) komen er niet in voor.
Bron: Qaz.wiki-Kunstbus-Toneelschrijver
Tragedie
Is een“happy end” niet echt je ding? Dan is tragedie misschien iets voor jou. Een tragedie wordt ook wel een treurspel genoemd, het is een toneelstuk met een oneerlijk en stiekem plan waar een verschrikkelijke daad wordt bij uitgevoerd. Meestal leidt dit tot een slecht eind van het toneelstuk maar, er zijn ook tragedies met een goede afloop.
In een tragedie wordt er toegewerkt naar een punt waarbij de held tot inzicht komt. De held beseft wat die fout heeft gedaan en zoekt daar een oplossing voor. Dat zorgt weer voor een verandering in de situatie. Tragedie heeft hierbij als doel om de geest van de toeschouwer te reinigen, dit noemen we de catharsis.
Bron: Wikipedia-Toneelschrijver