Een veertigtal jongeren lieten zich 4 augustus om 19u vrijwillig opsluiten in één van de deelnemende musea van Museumnacht in Antwerpen. Wie doet dat nu? Wel… Zij. Zij die gek genoeg zijn om zich door slaaptekort en tijdsdruk te laten inspireren. Zij wiens creatieve brein overloopt. Zij die willen ontmoeten, voelen, zijn en vooral doen. Zij die zich inschreven voor De Opsluiting.
Na enkele ontmoetingsmomenten kon het echte werk beginnen. Opgesplitst in vier groepen, gingen de jongeren met hun coach aan de slag in het Fotomuseum, museum Vleeshuis, Museum aan de Stroom of museum Plantin Moretus. De groepen gingen op zoek naar gemeenschappelijke interesses, ze brainstormden en lasten af en toe een ontspannende pauze in. Tegen de vroege uurtjes waren velen toch verzeild geraakt in dromenland. Maar niet voor lang… Redactie en begeleiders wekten hen snel genoeg om terug te werken aan het einddoel: een performance voor de vele bezoekers van Museumnacht!
De resultaten mochten er zijn: een combinatie van tekst, beweging, beeldende kunst en/of muziek in een binnentuin, op de roltrap of in het toilet. Je kon het zo gek, zo mooi niet bedenken of het was aanwezig in één van de musea. Je kan nog nagenieten van de resultaten op het Youtube-kanaal van JongDOEK. In het Fotomuseum waren enkele eindresultaten vooral tekstueel bij de collectie in het museum. Hieronder vind je ook daarvan een selectie!
De Opsluiting werd georganiseerd door JongDOEK (jongerenwerking van OPENDOEK) en Fameus.
Verslag door Fiene, 2017.
Vrij gebroken van de stadsrook naar hier
De zuivere lucht en frisse wind, het stille zeelied
De files, de drukte ontneem het met plezier
Hier wordt het mij zijn niet verbied
DJ (JOEL)
De tekst kan zin per zin van boven naar onder EN van onder naar boven worden gelezen.
Ze horen bij het werk over de Ondergaande zon, boven de stad (reeks van foto's); maar kunnen ook afzonderlijk geïnterpreteerd worden.
Fragment uit "Een beeld zegt meet dan duizend woorden; en duizend woorden zeggen meer dan een beeld." (500 woorden in twee richtingen maakt 1000).
De zon kruipt weg over de bergen, even snel als die is verschenen, een paar uur eerder.
Spectaculair. Miraculeus.
Langzaam, zoals het ochtendgloren, de schemering in.
Hoop verdwijnt, als duisternis komt.
We weten niet wat er komen zal, maar wel wat er is geweest.
Een dag zonder regen, stralende hemel, felblauw.
We wensen. Hoop.
Een prachtig zicht, te mooi voor woorden.
Niemand die er aandacht aan besteed.
De kleurschakeringen op de horizon.
Het gekrioel van leven en laten leven.
Randy Paredis
Het stelde ons gerust dat er meer was. Meer dan we hadden of hadden verloren. Hopend dat we op een dag het samen konden proeven. De aarde was van iedereen. De wereld van ons. Het enige wat ons vrij liet voelen.
DJ (JOEL)